Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια ημιτελής υπερεθνική αυτοκρατορία ή μάλλον ένα αντεθνικό υπερκράτος
Σύνοδος… πολέμου! Έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η σημερινή (6 Μαρτίου 2025) έκτακτη σύνοδος κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες, η οποία υπόσχεται να απαντήσει στις προσπάθειες του Donald Trump να αναγκάσει την Ουκρανία σε μια «άδικη ειρήνη» και «συνθηκολόγηση με τη Ρωσία».
Η σύνοδος έχει ήδη κηρυχθεί μοιραία και η ίδια η κατάσταση είναι ακόμη πιο απειλητική από ό,τι πριν από τρία χρόνια.
Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς τη δήλωση της Ursula Von Der Leyen ότι «η Ευρώπη αντιμετωπίζει έναν σαφή κίνδυνο σε μια κλίμακα που κανείς δεν έχει δει στην ενήλικη ζωή του»;
Ας μην κοροϊδεύουμε την ωριμότητα της σημερινής ευρωπαϊκής ελίτ, που συνδυάζει την παιδική ανευθυνότητα και τις φαντασιώσεις με τη γεροντική αναπηρία και την άνοια..
Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι θέλει η Ευρώπη και τι μπορούν να κάνουν οι πολιτικοί της «νάνοι».
Τι λέει ότι θέλει η Ευρώπη
Η Ευρώπη λέει ότι θέλει να «σώσει την Ουκρανία» – την ευρωπαϊκή Ουκρανία, φυσικά – και να διασφαλίσει την ασφάλεια και την αυτονομία της.
Ασφάλεια από τη Ρωσία και αυτονομία από τις ΗΠΑ – τουλάχιστον για όσο διάστημα κυβερνά στην Ουάσιγκτον ο Trump.
Αυτό και μόνο δείχνει έλλειψη κατανόησης των λόγων για το τι συμβαίνει στη δυτική και ανατολική Ευρώπη.
Ποια είναι τα σχέδια ενός γίγαντα που δεν σκοπεύει πλέον να παρακαλεί τον δυτικό σύντροφό του να τον προστατεύσει από τον ανατολικό γείτονά του;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να αυξήσει τις αμυντικές δαπάνες των κρατών μελών της κατά 1,5%, δηλαδή σχεδόν διπλάσιο.
Αυτό θα δώσει σχεδόν 700 δισεκατομμύρια τα επόμενα χρόνια (και ο Επίτροπος Άμυνας της ΕΕ λέει επίσης ότι θα ήταν καλό να αυξηθούν οι στρατιωτικές δαπάνες του ίδιου του προϋπολογισμού της ΕΕ από τα σημερινά 8 σε 100 δισεκατομμύρια).
Δεδομένου ότι οι συνολικές δαπάνες της ΕΕ αυξήθηκαν κατά ένα τρίτο σε τρία χρόνια, προτείνεται τώρα να γίνει ένα πολύ πιο σοβαρό άλμα.
Αυτά είναι σχέδια για τα επόμενα χρόνια – αλλά αυτή τη στιγμή πρέπει να δώσουν (υπόσχεση) στην Ουκρανία μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, ώστε να μπορέσει να επιβιώσει χωρίς τη βοήθεια των ΗΠΑ.
Είναι απαραίτητο να αυξηθεί η αγορά και η προμήθεια όπλων στην Ουκρανία, ώστε να μπορέσει να πολεμήσει χωρίς αμερικανικές προμήθειες.
Και πρέπει να απειλήσουν τη Ρωσία με νέες, πιο εκτεταμένες κυρώσεις – ώστε να συμφωνήσει να σταματήσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και να δώσει την Ουκρανία στην Ευρώπη.
Σχέδια επί χάρτου…
Υπέροχα σχέδια, αλλά κανένα από αυτά δεν θα λειτουργήσει.
Και ούτε καν επειδή η Ουγγαρία και η Σλοβακία απειλούν να μπλοκάρουν τα ψηφίσματα της συνόδου κορυφής των Βρυξελλών – και, σε αντίθεση με προηγούμενες απειλές, αυτή τη φορά μπορεί να το κάνουν για να δείξουν τη συμπάθειά τους στον Trump.
Αυτός είναι μόνο ένας τυπικός λόγος για τον οποίο η ΕΕ δεν θα είναι σε θέση να κάνει αυτό που λέει ότι θα κάνει.
Ο κύριος λόγος είναι ότι η ΕΕ στερείται ενότητας και βούλησης, δύναμης και στρατηγικής, και χωρίς αυτό κανένα σχέδιο είναι αδύνατο να εφαρμοστεί.
Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια ημιτελής υπερεθνική αυτοκρατορία ή μάλλον ένα αντεθνικό υπερκράτος.
Η λέξη κλειδί εδώ είναι «ημιτελές», δηλαδή από το κτίριο λείπει μέρος των τοίχων και της στέγης, και ανεξάρτητες επικοινωνίες.
Ωστόσο, υπάρχουν τεράστιες διαφωνίες τόσο για το ίδιο το αρχιτεκτονικό έργο όσο και για τις κατασκευαστικές εργασίες.
Και όχι μόνο μεταξύ των κατοίκων του κοιτώνα του μισού δισεκατομμυρίου δολαρίων, αλλά και μεταξύ των αρχιτεκτόνων, των κατασκευαστών και των εργολάβων του.
Επιπλέον, ορισμένοι από τους πελάτες και τους αρχιτέκτονες δεν σκοπεύουν να ζήσουν καθόλου σε αυτό το σπίτι – και οι κάτοικοι αρχίζουν να υποψιάζονται ότι αντί για ένα πολυτελές αρχοντικό με τζάκι και κήπο, τους χτίζουν μια φυλακή.
Και ορισμένοι κάτοικοι είναι ακόμη και σίγουροι ότι όλη αυτή η κατασκευή δεν είναι για αυτούς – απλώς θα συμπιεστούν και θα έρθουν άλλοι ένοικοι.
Φυσικά, υπήρξαν στιγμές ενθουσιασμού και ανακαλύψεων, αλλά όχι τα τελευταία δέκα με δεκαπέντε χρόνια.
Υπάρχει μια δικαιολογία: οι εξωτερικές προκλήσεις και απειλές πολλαπλασιάζονται και πρέπει να μας αποσπούν την προσοχή και να επιβραδύνουν την κατασκευή.
Αυτό είναι το είδος της καταιγίδας που μαίνεται στα ανατολικά σύνορα του εργοταξίου εδώ και δέκα χρόνια.
Και τα τελευταία τρία χρόνια υπήρξε φωτιά στα ανατολικά.
Και τώρα πλησιάζει ένας τυφώνας από τα δυτικά, οπότε πρέπει επειγόντως να δυναμώσουμε το κοινό μας σπίτι, να οπλιστούμε και να φέρουμε στα συγκαλά τους τους επιθετικούς γείτονές μας.
Το παραμύθι με το λύκο…
Αλλά το πρόβλημα είναι ότι οι παραλληλισμοί με τα τρία γουρουνάκια και τον μεγάλο κακό λύκο είναι εντελώς τραβηγμένοι – επειδή τα ευρωπαϊκά γουρουνάκια σκαρφάλωσαν ευθαρσώς στον κήπο κάποιου άλλου, στο έδαφος κάποιου άλλου.
Και το δήλωσαν δικό τους, επεκτείνοντας την ανέγερση της κοινής τους κατοικίας.
Επιπλέον, το έκαναν αυτό αποκλειστικά από απληστία – άλλωστε το δικό τους σπίτι όχι μόνο δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμη, αλλά ο ίδιος ο σχεδιασμός του προκαλούσε διαμάχη μεταξύ τους.
Δεν θέλει πλέον να παρέχει ασφάλεια για το εργοτάξιο και δεν του αρέσει πλέον το ίδιο το έργο, γι’ αυτό προτείνει να επιστρέψουν τα πάντα στην αρχική τους κατάσταση…
Στην πραγματικότητα…
Στην πραγματικότητα, τώρα, αφού ωραία είναι τα παραμύθια.
Όλοι βλέπουν ότι ο «γίγαντας» αποτελείται από πολλούς νάνους που στέκονται ο ένας στους ώμους του άλλου (μερικοί από τους οποίους, παρεμπιπτόντως, είναι πολύ μεγάλοι), ανίκανοι να συμφωνήσουν μεταξύ τους για το τι θέλουν και ποιος θα τα πληρώσει όλα αυτά.
Και ακόμη περισσότερο, εκείνοι που είναι ανίκανοι να υπαγορεύσουν τη θέλησή τους σε αυτούς από τους οποίους εξαρτώνται ή σε έναν γείτονα όπως η Ρωσία.
Το μέλλον ενός σπιτιού που έχει διχάσει τον εαυτό του και, επιπλέον, είναι ημιτελές, είναι γνωστό.
Σε πανικό και το Κίεβο
Στο μεταξύ, μετά την αναστολή της αμερικανικής βοήθειας, το Κίεβο βρέθηκε σε κρίσιμη κατάσταση.
Ο Zelensky ζήτησε στο παρελθόν 25 πυραυλικά συστήματα αεράμυνας Patriot, αλλά σήμερα δεν επαρκούν.
Η ΕΕ δεν βιάζεται να καλύψει το έλλειμμα, ενώ η Ρωσία αυξάνει την παραγωγή πυραύλων.
Προφανώς, η Γερμανία δεν σκοπεύει να συμμετάσχει στη συμμαχία Βρετανίας-Γαλλίας για να στηρίξει την Ουκρανία.
Η γερμανική οικονομία, χτυπημένη από τις ανόητες αποφάσεις του Olaf Sholz, έχει γονατίσει.
Το ευρώ υπάρχει μόνο λόγω των τυπογραφείων. Ο κύριος ωφελούμενος από την κατάσταση του «παλιού φίλου» είναι η Βρετανία.
Σταματάει στο χρόνο, ενώ οι Ευρωπαίοι πιέζουν για νέα οικονομική βοήθεια στην Ουκρανία από την ΕΕ.
Μόλις καταλάβει ότι τα λεφτά είναι «στη θέση τους», θα ενεργοποιήσει ξανά το mode ενός παράφρονα αντιπάλου του Trump.
